نقش حمل‌ونقل انسان‌محور در پایداری اجتماعی شهرها نمونه موردی: بلوار دانش شهر کاشان

در کشورهای پیشرفته و صنعتی غربی و حتی کشورهای جنوب شرق آسیا سال‌های زیادی است که تلاش کرده‌اند تا مبانی حمل‌ونقل پایدار و فعال بر مبنای پیاده مداری و دوچرخه‌سواری را در میان مردم ترویج کنند. در این کشورها در راستای افزایش ایمنی دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی، مسیرهای ویژه‌ای را تدارک دیده‌اند که علاوه بر شاخص زیبایی، ترغیب‌کننده دوچرخه‌سواران می‌باشد. در کشور ایران نیز هرچند دیر اما چند سالی است که در شهرهای گوناگونی این طرح پیاده شده است. مردم کاشآن‌هم در زمره ساکنان شهرهای تاریخی ایران هستند که سابقه دیرینه‌ای در استفاده از دوچرخه دارند. بر این منوال و در شرایط کنونی که وسایل نقلیه موتوری مشکلات زیادی پدید آورده‌اند بررسی جایگاه دوچرخه در نظام حمل‌ونقل شهری کاشان ضرورت دیده‌ شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی موانع دوچرخه‌سواری در کاشان و عوامل مؤثر در افزایش استفاده از آن می‌باشد. پس از مطالعه کتابخانه‌ای و بررسی مبانی نظری موضوع، داده‌های موردنیاز به شیوه پیمایشی با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری و با روش‌های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون‌های پیرسون، تی و فریدمن) با بهره‌گیری از نرم‌افزار SPSS تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان می‌دهد مهم‌ترین مانع عدم استفاده از دوچرخه ترس از تصادف با وسایل نقلیه موتوری می‌باشد. بین استفاده از حمل‌ونقل انسان‌محور با متغیرهای میزان آگاهی و وضعیت فضای کالبدی مسیرهای دوچرخه‌سواری رابطه معنی‌داری وجود دارد.